旅人が辿り着いた先は
tabibito ga tadori tsuita saki wa
ปลายทางที่เหล่านักเดินทางต่างไล่ตามจนได้มาถึง
声の無い ガレキが積み重なる塔の下
koe no nai GAREKI ga tsumi kasanaru tou no shita
หากแต่ไร้ซึ่งเสียงใดๆ ภายใต้ซากปรักหักพังของหอคอยที่กองสุม
ねえ君よ 何故君は欲したの?
nee kimi yo naze kimi ha hoshita no?
นี่... ทำไมเธอถึงได้โหยหามันนักล่ะ?
愛という 甘美な響きの林檎を
ai to iu kanbi na hibiki no ringo wo
สิ่งที่เรียกว่าความรัก.. จากผลแอปเปิ้ลแห่งเสียงอันหวานละมุน
掌差し伸べても
te no hira sashi nobete mo
แม้ว่าจะประคองฝ่ามือเอาไว้
離れて、解けてゆく ずっとそこにあるのに
hanarete, huodokete yuku zutto soko ni aru no ni
ก็ยังไกลห่างออกไป.. แม้จะมีอยู่มากมายก็ยังละลายหายไป
瞼の中 映し出した日々
mabuta no naka utsushi dashita hibi
ภายในกลีบตาคู่นี้ ยังคงสะท้อนถึงวันแห่งเรา
記憶の色 優しいけど 触れられない
kioku no iro yasashii kedo furerarenai
ถึงสีสันแห่งความทรงจำอันอ่อนโยน แต่กลับไม่สามารถจับต้องได้
明けゆく空 巡る世界まで
ake yuku sora meguru sekai made
จนกว่าโค้งฟ้าทั่วภพโลกจะย่ำสู่รุ่งอรุณ
夢という劇場で 安らぎと共に
yume to iu gekijou de yasuragi to tomo ni
จะขออยู่ภายในโรงละครแห่งความฝันอันแสนเงียบสงบนี้
幾度目の朝が来る ギターに寄り添い
ikudo me no asa ga kuru gitaa ni yorisoi
แม้อรุณรุ่งผ่านดวงตาไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ยังคงอิงแอบกีต้าร์
つま弾くメロディー 来る筈のない君へ 思い馳せてた
tsumabiku merodii kuru hazu no nai kimi e omoi haseteta
เพื่อดีดบรรเลงท่วงทำนองที่ไม่อาจส่งผ่านไปถึงเธอที่แสนคิดถึง
どうか 止まらない時計を 刻ませて
douka tomaranai tokei wo kizamasete
เมื่อนาฬิกาเคลื่อนหมุนไปไม่หยุดยั้ง ก็จะขอสลักจารึกมันเอาไว้
銀河の雨 光年の記憶
ginga no ame kounen no kioku
สายฝนแห่งทางช้างเผือก ความทรงจำนับปีแสง
いつからだろう? 忘れぬまま 時は過ぎて
itsu kara darou? wasurenu mama toki ha sugite
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ? ยังคงไม่อาจลืมเลือน แม้กาลเวลาจะล่วงเลยผ่านไป
色褪せない 美しき記憶
iro asenai utsukushiki kioku
เมื่อความทรงจำอันงดงามไม่เคยจางหาย
降りしきる雪を越え 君の元へ行こう
furi shikiru yuki wo koe kimi no moto e ikou
จึงข้ามผ่านหิมะที่โปรยปราย เพื่อไปหาเธอ
