แบนด์แมนเริ่มเบื่อกันแล้วเหรอ!? แต่ Free
Talk ยัง “ไม่มีทาง” จบลงง่ายๆ
-- การพูคคุยครั้งนี้ ไม่มีหัวข้ออะไรเป็นพิเศษหรอกนะ
ซางะ : ก็ได้ยินมาว่างั้นแหละ (หัวเราะ)
เรกะ : ได้ยินมาเหมือนกันน๊า และดูเหมือนจะใช่จริงๆซะด้วย (หัวเราะ)
-- ฮ่าๆๆ ลือกันให้แซดเลยสินะเนี่ยย
(หัวเราะ)
ซางะ : อื้ม ก็ได้ยินจากคนที่เคยมา Free Talk น่ะแหละ นี่ก็รอว่าเมื่อไหร่จะได้มาเหมือนกับคนอื่นบ้างซะที (หัวเราะ) ขอบใจที่โทรมาชวนนะ (หัวเราะ)
เรกะ : ไม่ต้องขอบใจหรอก แต่ก็ขอบคุณที่มาเน่อ!
ซางะ : แล้วคนอื่นเขาคุยเรื่องอะไรกันบ้างเหรอ?
-- ไทโซ (Kra) กับ เรโนะ (ViViD) เป็นมือกีต้าร์ที่คุยกันได้รั่วมาก
แต่ตอนไทโซคุยกับยูจิ (SuG) ก็พูดกันแต่เรื่องของกิน
ซางะ : ห๊ะ!?
ของกินเนี่ยนะ!? เหมือนจะเลือกเรื่องคุยแบบสุ่มๆ สินะ
(หัวเราะ) Free Talk เนี่ยไม่ต้องโฟกัสว่าจะคุยเรื่องอะไรเป็นพิเศษเลยเหรอ
(หัวเราะ)
-- ก็นั่นเป็นข้อดีของการ
Free Talk นี่นา (หัวเราะ)
ซางะ : อา.. จากมุมมองของคนอื่นอะดิ (หัวเราะ) แล้วนายคุยเรื่องอะไรบ้างล่ะ?
เรกะ : ก็หลายเรื่อง แต่ส่วนมากจะเล่าให้ฟังว่า ชอบนาโอกิซัง (ex: Kagrra) มากแค่ไหนน่ะ (หัวเราะ)
ซางะ : พูดจริงดิ!? ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า อืมมม
เริ่มรู้สึกไม่ค่อยเกร็งแล้วแหะ (หัวเราะ)
แล้ว.. วันนี้เราจะคุยอะไรกันดีล่ะ?
เรกะ : นั่นสิ คุยอะไรดีล่ะเนี่ยย (หัวเราะ)
ซางะ : Alice Nine กับ D=OUT เรามีโปรดิวเซอร์คนเดียวกันล่ะ
เรกะ : อื้ม.. โอคาโนะ ฮาจิเมะซังน่ะครับ
-- ฉันได้ยินมาว่า โอคาโนะซังขึ้นชื่อเรื่องไม่ค่อยพูดชมใครสินะ แต่เรกะเคยถูกเขาชมด้วยนะ
ซางะ : เห๊ะ!? จริงดิ!? นั่นมีค่ามากเลยนะ
เรกะ : มีคนเล่าให้ฟังเหมือนกันครับ ผมมีความสุขมากเลยล่ะ!
ซางะ : โอคาโนะซังเขาเป็นคนที่พิถีพิถันในรายละเอียดมากเลยเนอะ
เรกะ : นั่นสินะ
ซางะ : ฉันเองก็เป็นคนพิถีพิถันนะ เรามีเรื่องขัดกันบ่อยมาก เพราะเป็นพวกไม่ยอมคนกันทั้งคู่ด้วยแหละ หลายครั้งที่กลายเป็นเรื่องโต้เถียง แต่ฉันว่ามันก็เป็นเรื่องดีนะ โอคาโนะซังเป็นมือเบสที่มีลักษณะเฉพาะในด้านความหนักแน่น แต่ฉันดันเป็นพวกไม่ค่อยอะไรมากมายกับเบสน่ะ (หัวเราะ)
เรกะ : อ๊ะ.. เหมือนจะจริงนะ! ผมเคยได้ยินว่า
ระหว่างกำลังทำเพลง ซางะซังจะคอยดูแล
คอยเช็คทุกอย่าง แทนที่จะมาซ้อมเบส
ซางะ : ตามนั้น เพราะหน้าที่ของฉันคือการมีส่วนร่วมในทุกเรื่องไงล่ะ ถ้ามีคนถามว่า「ตกลงนายอยู่ตำแหน่งไหนเนี่ย!?」ฉันคงไม่ตอบไปแค่กลองกับกีต้าร์หรอก ก็เล่นจุกจิกกับทุกอย่างไปหมดเลย (หัวเราะ)
เรกะ : ไม่ใช่แค่มือเบส แต่เป็นศิลปินที่มีลักษณะเฉพาะตัวสินะ
ซางะ : ถูกต้องงง ตอนที่ D=OUT เซ็นสัญญากับ Tokuma Japan ฉันได้ฟังเดโม่ของซิงเกิ้ลใหม่โดยบังเอิญ เสียงเบสของเรกะคุงเรียบเรียงออกมาได้ถูกต้องมากเลยล่ะ ฉันล่ะสงสัยว่าเล่นออกมาเป๊ะขนาดนั้นได้ยังไงกันน๊า ฉันรู้สึกว่าคนอื่นเล่นเบสต่างจากฉันกันทั้งนั้น ยิ่งสนใจก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเลยแหะ [แอดว่า ไม่มีใครเล่นเบสด้วยหน้าและท่าทางมึนเมาอึนได้เหมือนพี่หง่าหรอกค่ะ //โดนแฟนเกลหง่าไล่เตะ//]
เรกะ : แล้วมันดีหรือไม่ดีล่ะนั่น ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจซาวด์ที่ตัวเองเล่นออกมาหรอก แค่เป็นพวกที่อยากปลดปล่อยซาวด์ในแบบของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่เท่านั้นเอง เป็นแบบนี้บางทีก็ลำบากนะ (หัวเราะ) ดูเป็นนักดนตรีที่คาดเดาอะไรไม่ได้เอาซะเลย ว่าแต่ซางะซังเนี่ย เป็นเมนคอมโพสเซอร์ของ Alice Nine สินะครับ?
ซางะ : ก็ไม่เชิงหรอก ทุกคนจะช่วยกันแต่งเพลงในส่วนของตัวเองน่ะ สไตล์การเล่นของแต่ละคนก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ อย่างฉันเนี่ย.. นอกจากแต่งเพลง ตอนนี้อยากไปโรงเรียนล่ะ
เรกะ : โรงเรียน!?
ซางะ : อื้อ
บางครั้งก็มีความรู้สึกว่าอยากเรียนเกี่ยวกับทฤษฎีดนตรีบ้างน่ะ เรกะคุงก็แต่งเพลงด้วยใช่ม่ะ?
เป็นเพลงแบบไหนอะ?
เรกะ : ส่วนใหญ่เป็นเพลงแนว Nekura น่ะ [Nekura = มืดหม่น, โศกเศร้าเคล้าน้ำตา]
ซางะ : Nekura!?
เรกะ : ครับ (หัวเราะ) Nekura (หัวเราะ) เพราะงั้นผมก็เลยแต่งเพลงที่มีจังหวะหนักๆไม่ค่อยเป็น บางครั้งก็จะแต่งแนว Dark Ballads ด้วยเหมือนกันนะ
ซางะ : เหหหห๊~ เรกะคุง ต้นแบบทางดนตรีของนายคือใครเหรอ?
เรกะ : ผมสนใจแนวร็อคเพราะวง The Yellow Monkey ครับ
ซางะ : เข้าใจล่ะ
เรกะ : แล้วซางะซังล่ะ?
ซางะ : ฉัน? ฉันงั้นเหรอ ถ้าเป็นแนว Visual Kei ก็ต้อง Luna Sea เท่านั้น เรื่องภาพลักษณ์ก็ต้องให้สมกับเป็นผู้ชาย.. มันเป็น Visual Kei แบบที่เป็นตัวตนของฉันน่ะ ส่วนมากฉันจะฟังแต่เพลงแนว Visual Kei นะ แต่เพลงตะวันตกก็ฟังเหมือนกัน ที่จริงก็ฟังหมดแหละ ฉันฟังเพลงหลายแนว ไม่ได้เจาะจงเป็นพิเศษ
เรกะ : อ้อ เข้าใจแล้ว
ซางะ : บางครั้งฉันก็อยากทำเพลงที่มันบ้าๆเหมือนกันนะ แต่ถ้าทางค่ายไม่ยอมรับ มันไม่ก็ไม่ดีกับวงอะ (หัวเราะ)
-- ไม่หรอกน่า
แต่การได้รับการยอมรับ.. ในเชิงธุรกิจมันก็ถือเป็นเรื่องที่ดี
ซางะ : ก็ใช่น่ะสิ ถ้าเกิดผมถูกถามว่า “เพลงนี้นี่.. ทำมาขายใช่ม่ะ?” ผมคงพูดไม่ออกอะ สมมุติว่าผมเป็นคนจากค่ายเพลง ผมก็อาจจะรู้สึกแบบ “เอ่อ~” กับเพลงของผมเองก็ได้
เรกะ : เป็นปัญหาที่จัดการยากอยู่นะ ถ้าเวลาผ่านไปสักพัก ผมอาจจะคิดแบบนั้นด้วยเหมือนกันนะ
ซางะ : เหรอ.. คงงั้นมั้ง นี่.. ถามตรงๆเลยนะ ตอนที่นายทำวงอยู่เนี่ย ไม่เคยรู้สึกบ้างเหรอ
ว่ามันเริ่มจะน่าเบื่ออะ?
-- ฮ่าๆๆ
นั่นก็ตรงเกิ๊น (หัวเราะ)
เรกะ : สมกับที่เป็น Free Talk เลยนะ (หัวเราะ)
ซางะ : ไม่หรอกน่า (หัวเราะ) ก่อนที่ฉันจะแต่งเพลงในฐานะที่เป็นเมนคอมโพสเซอร์เนี่ย ฉันเริ่มรู้สึกว่าวงเรามันเริ่มจะน่าเบื่อแหะ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม แต่ฉันคิดเรื่องนี้หลายรอบมาก แล้วถ้ายังทำวงต่อไปทั้งๆที่คิดแบบนี้ ฉันอาจจะออกจากวงไปเลยก็ได้ เพราะงั้นก็เลยสนใจที่จะลองแต่งเพลงน่ะ จะได้ไม่ต้องไปคิดเรื่องนั้นมาก
-- ตอนช่วง『VANDALIZE』ป่ะ?
ซางะ : ใช่ครับ ประมาณนั้นแหละ.. ไม่สิ? เออ.. ช่วงนั้นแหละ
เรกะ : หืมม คิดก่อนนะ.. ผมว่า ผมไม่เป็นนะ
ซางะ : คงเพราะ D=OUT พูดสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาสินะ แล้วก็ทำงานโดยที่พูดคุยปรึกษากันตลอด
เรกะ : ครับ นักร้องนำของเราเป็นแบบนั้นแหละ ถ้ามีเมโลดี้ท่อนไหนที่เขาไม่อยากร้อง เขาก็จะบอกตรงๆว่า เขาไม่อยากร้อง ผมเองก็เหมือนกัน.. เพลงแบบไหนที่ผมไม่อยากเล่น ผมก็จะบอกเลยว่า ไม่อยากเล่น เพราะมันมีอย่างอื่นอีกเยอะที่ผมอยากทำอะ แล้ว Alice Nine ล่ะครับ? คงไม่ได้ถึงกับมีเรื่องขัดแย้งกันหรอกใช่มั้ย?
ซางะ : แน่นอน.. ว่าต้องมี จริงๆก็มีหลายประเด็นเลยล่ะที่ทำให้ต้องเถียงกันตลอด (หัวเราะ)
เรกะ : อา พวกเราก็มีนะ (หัวเราะ) เหมือนกันตรงนี้แหละ แต่ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องดีนะ ถ้าบรรยากาศมันเหมือนเรากำลังสมรู้ร่วมคิดกันเล่นอะไรสักอย่างคงจะไม่ดีแน่ๆ ผมเลยคิดว่ามันสำคัญมากที่บรรยากาศในตอนนั้นจะต้องตึงเครียด เมื่อผมรู้สึกแบบนั้น มันจะทำให้ต้องใช้เหตุผลในการโต้แย้งกันน่ะครับ
ซางะ : เข้าใจแล้วล่ะ ..แล้วเวลานัดซ้อมเนี่ย เมมเบอร์ทุกคนมาตรงเวลากันป่ะ?
เรกะ : แน่นอน นักร้องนำของเรายังกะพวกกัปตันทีมกีฬาแหนะ เขาจะเข้มงวดเรื่องการตรงต่อเวลามากเลยล่ะ เวลานัดซ้อม.. ถ้าเราสายสัก 5 นาที เขาจะแบบ “มาสายกันตั้ง 5 นาทีเลยนะ!” การตรงต่อเวลาเนี่ยเป็นกฎที่ตั้งไว้ตั้งแต่เริ่มฟอร์มวงเลยล่ะ
ซางะ : สุดยอดดด!
-- แล้ว Alice Nine ใครมาสายบ่อยที่สุดล่ะ!
ซางะ : หืมม? Alice Nine เหรอออ? ทุกคนอะแหละ (หัวเราะ) อ่อ ยกเว้นนาโอะซังนะ
(หัวเราะ) อาาา เรื่องนี้ขอยอมแพ้เลย (หัวเราะ) ตรงข้ามกับ D=OUT เลยอ่า สุดยอดเลยน๊า วงของพวกเราเนี่ย..
ไม่มีการจัดการที่ดีเอาซะเลยยย~ ฉันว่าถ้าเรกะคุง หรือ
โคคิคุงมาอยู่วงเรา.. พวกนายคงปรี๊ดแตกแน่ๆ (หัวเราะ)
เรกะ : เห๊ะ~ จริงเหรอ นึกภาพไม่ออกเลยแหะ บางทีก็มีเรื่องให้ประหลาดใจเยอะไปนะ (หัวเราะ)
-- มันเป็นอิมเมจอย่างหนึ่งของ
Alice Nine ไงล่ะ
ซางะ : ก็มีคนพูดแบบนั้นบ่อยนะ (หัวเราะ)
แต่เราไม่เป็นแบบนั้นจริงๆซะหน่อย ..ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก (หัวเราะ)
เรกะ : ไม่ๆๆ ผมก็รู้สึกแบบนั้นกับเมมเบอร์คนอื่นๆนะ เราออกไปดื่มกันค่อนข้างบ่อย ทุกครั้งที่คุยกันก็ยังรู้สึกว่าพวกเขามีเรื่องให้ประหลาดใจได้อีกเยอะ
ซางะ : จริงดิ!? ฉันคิดว่าพวกนั้นเป็นคนที่เข้าใจง่ายซะอีก
เรกะ : อย่างซางะซังเนี่ย ผมก็ได้ยินมาว่า ถ้านายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับวินนิ่ง นายคุยกับเขาไม่รู้เรื่องแน่ (หัวเราะ) [กร๊ากกก ก ก ก ! ! ! พี่หง่าผู้หลงใหลวินนิ่งยิ่งชีพ!!]
ซางะ : ฮ่าๆๆ นั่นมัน!? ไม่จริงเลยนะ ไม่จริงๆๆ ฉันมั่นใจว่าฉันเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีกับคนทุกประเภทเลยนะ (หัวเราะ) หรือเพราะอิมเมจฉันดูน่ากลัว! (หัวเราะ) บางทีถ้าฉันสนใจที่จะออกไปเที่ยวเล่นบ้างก็อาจจะดี เพราะเวลาที่มือเบสหรือใครนัดดื่มกัน ฉันก็ไม่เคยถูกชวนเลยอ่า (หัวเราะ)
เรกะ : งั้นคราวหน้าไปด้วยกันนะครับ!
ซางะ : แต่.. ฉันไม่รู้จะคุยอะไรนี่ดิ ไม่ได้มีความรู้เรื่องเบสมากนักหรอกนะ
เรกะ : เราไม่ค่อยคุยเรื่องเบสกันหรอกครับ (หัวเราะ) เพราะสุดท้ายมันจะกลายเป็นการแข่งร้องคาราโอเกะซะส่วนใหญ่ (หัวเราะ) อย่างครั้งล่าสุดที่นัดรวมมือเบส ก็ไม่ได้เจาะจงแค่วง Visual Kei นะ มันเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจมากเลย! คราวหน้าไปกันนะ! จะได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกเยอะๆ ไงล่ะ!
ซางะ : อาาา...... ก็ดีนะ
เรกะ นายนี่เข้าสังคมเก่งเนอะ
เรกะ : ไม่เลยๆ ผมค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงนะ แล้วเวลาอยู่กับคนแปลกหน้าก็จะเขินด้วย
ซางะ : จริงอะ!? ไม่อยากจะเชื่อ
เรกะ : ต้องใช้ความพยายามสุดๆ (หัวเราะ) เพราะงั้นต้องพึ่งแอลกอฮอล์ แล้วจากนั้นก็เริ่ม “เย้วว!~” (หัวเราะ) ผมว่า มันช่วยได้เยอะเลยล่ะ (หัวเราะ)
ซางะ : ก็เข้าใจนะ ฉันก็ไม่ใช่คนมั่นใจในตัวเองหรอก (หัวเราะ) แล้วก็โลกส่วนตัวสูงด้วย
คุณสมบัติทั่วไปของมือเบส......
-- สังเกตได้จากภาพลักษณ์ที่เห็นเลยล่ะ
(หัวเราะ)
ซางะ : อย่างนั้นเหรออ~? (หัวเราะ) แสดงออกมาชัดขนาดนั้นเลย (หัวเราะ) แต่ใน Alice Nine คนที่โลกส่วนตัวสูงที่สุดคือ โทระ นะ
เรกะ : พูดจริงง่ะ!? ดูไม่น่าจะเป็นแบบนั้นเลยน๊า!
-- นั่นสิเนอะ โทระดูเหมือนคนชอบเข้าสังคม แต่ตอนที่คุยกับเขา ถึงได้รู้สึกว่า “อ่า.. ก็เป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงแหะ...”
(หัวเราะ) เป็นคนที่น่าจะชอบเก็บตัวอยู่กับบ้าน
ซางะ : ใช่เลยๆ (หัวเราะ) เรกะคุงจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเวลาดื่มแอลกอฮอล์สินะ (หัวเราะ) ฉันก็เป็นแหละ (หัวเราะ) เปลี่ยนไปเหมือนคนอเมริกันอะ ไม่อยากจะเชื่อเลยยย (หัวเราะ)
เรกะ : ฮ่าๆๆ อ๊ะ! ผมเคยได้ยินเรื่องทำนองนี้มาก่อนนะ! ตอนปาร์ตี้หลังจากไลฟ์『JROCK EVOLUTION 2012』ซางะซังพูดกับสต๊าฟผู้หญิงของ Maverick [ต้นสังกัดของวง MUCC, Girugamesh, Unite เป็นวงที่ได้ร่วมไลฟ์ JROCK EVOLUTION 2012 เหมือนกับ Alice Nine ค่ะ] “นี่.. พวกคุณอยากมาคอยดูแลพวกเราชิม่ะ.. มาสิ มาเลยยย” สต๊าฟก็ตอบกลับไปประมาณว่า “ทางค่ายก็อยากได้ใครสักคนที่เหมือนซางะคุงนะจ๊ะ” พอได้ฟังผมนี่เงิบเลย (หัวเราะ)
ซางะ : อ๊ะ จริงดิ ฉันจำไม่ค่อยได้แหะ จำได้แค่ว่า ดื่มกับพวกรุ่นพี่จนเมาแอ๋ ที่จริงก็สงสัยนะว่า แอบไปทำอะไรหยาบคายไว้บ้างรึเปล่าหว่า...
-- แต่วันนี้ก็ดูไม่แฮงค์นะ พูดจารู้เรื่องดี จะว่ายังไงถ้าคราวหน้าเราจะดิ่งไปผับ แล้วหาเรื่องคุยกันต่อน่ะ?
เรกะ : ฮ่ะๆๆ เป็นอะไรที่น่าสนมากเลยล่ะ!
ซางะ : งืมมม ผมว่ามันจะเครียดต่างจากตอนนี้เลยอะดิ (หัวเราะ) คงได้คุยกันแต่เรื่องที่เอามาเขียนลงบทสัมภาษณ์ไม่ได้แหงๆ (หัวเราะ)
เรกะ : ก็เป็นไปได้นะ (หัวเราะ) แต่ผมไม่เคยไปดื่มกับซางะซังแค่สองคนเลยอะ เคยแต่นั่งดื่มกับซางะซังในงานเลี้ยงเปิดตัวตามที่นั่งที่เขาจัดไว้ให้น่ะ แต่ตอนนั้นเราติดลม 100% ล่ะ ดื่มกันเพลิน...
-- มันก็ “แน่นอน” อยู่แล้วว
(หัวเราะ)
เรกะ : ใช่มั้ยล่ะ (หัวเราะ) ว่างๆก็ไปดื่มกับผมนะครับ แล้วก็หาเรื่องคุยกัน
ซางะ : อ๊ะ ดื่มกับนายเหรอ ได้ดิ ว่างอยู่แล้ว ก่อนจะมีไลฟ์ทัวร์『JROCK～』ยุกเกะซัง กับ ซาโตชิซัง วง MUCC บอกกับฉันหลังจากที่เราได้คุยกันน่ะว่า “ฉันดูเป็นคนที่หาเรื่องคุยด้วยยากที่สุด แต่พอได้ลองคุย ถึงได้รู้ว่าก็คุยได้เรื่อยๆนี่นา” เพราะงั้นก็ลองคุยกันให้เยอะๆเลยเนอะ
เรกะ : ฮ่ะ ฮ่าๆ ได้เล้ย! หลังจากนี้จะเข้าไปคุยด้วยบ่อยๆนะครับ (หัวเราะ)
ซางะ : ขนาดฉันเห็นหน้าตัวเองในกระจก ก็คิดเลยนะว่า “ยังกะ.. ศพ ดูมืดมน ไม่ค่อยเป็นมิตร” (หัวเราะ)
เรกะ : ฮาาาาา
ซางะ : หลังจากนั้น ระหว่างไลฟ์ทัวร์『JROCK～』ฉันรู้สึกว่า ฮาคุคุง
มือเบสวง Unite ดูคล้ายๆฉันเลยแหะ ก็เลยเข้าไปถามเขาตรงๆว่า “นายคิดว่าตัวมีอิมเมจเหมือน
“ศพ” แล้วก็ “มืดมน” บ้างม่ะ? หรือว่าตัวตนนายเป็นแบบนี้อยู่แล้ว?”
เรกะ : กร๊ากกกกก ก ก ทั้งๆที่คุยกับเขาเป็นครั้งแรกเนี่ยนะ ถามออกไปตรงๆแบบนั้นเลยเร๊อะ!? (หัวเราะ)
ซางะ : อื้มม (หัวเราะ) เขาก็ตอบกลับมาว่า「“อ่า.. ครับ
ผมก็คิดงั้นแหละ
ตัวตนผมค่อนข้างมืดมนน่ะ” 」ฉันก็ตอบไปว่า「“นั่นสินะ” 」แล้วเราก็สนิทกันหลังจากนั้นน่ะ
เรกะ : ฮ่าๆๆ น่าสนใจดีแหะ!
ซางะ : เรกะคุงดูเป็นคนที่คุยด้วยง่าย ฉันคงคุยกับนายเหมือนที่คุยกับเพื่อนสมัยม.ปลาย แล้วก็อาจจะคุยเรื่องเครียดๆบ้าง.. นั่นเจ๋งดีแหะ
เรกะ : เป็นช่วงวัยกำลังซนของผมเลยล่ะ (หัวเราะ)
ซางะ : อา~ นายเป็นคนที่มี Sex Appeal สูงมากด้วยนะ!
เรกะ : ห๊ะ ไม่ใช่อย่างนั้นน๊า (หัวเราะ)
ซางะ : อ่า เหรอออ? (หัวเราะ) แต่เรกะคุงดูเป็นอย่างนั้นจริงๆนะ ฉันคิดมาสักพักล่ะ
-- เพศเดียวกันแท้ๆ
ยังจะคิดแบบนั้นอีกนะ
มันควรจะเป็นความคิดของผู้หญิงตะหากล่ะ
เรกะ : เอ่อ.. ไม่รู้เลยนะ (หัวเราะ) ว่ามีตัวเองก็มี Sex Appeal?
ซางะ : มีดิๆ ฉันได้กลิ่นฟีโรโมนของนายเลยนะ [กร๊ากกกๆๆๆ พี่หง่าช่างกล้าพูดออกมานะ]
เรกะ : ถึงงั้นก็เหอะ ผมไม่อยากให้ซางะซังเป็นคนมาบอกหรอกน่า! แล้วซางะซังน่ะ ดูเซ็กซี่กว่าผมอีกเหอะ! ผมสู้ไม่ได้หรอก!
ซางะ : อืมม ฉันเลิกเป็นแบบนั้นแล้วล่ะ อีกอย่างฉันไม่ได้เซ็กซี่ซะหน่อย! (หัวเราะ) เหมือนฉันจะมีแต่บุคลิกประหลาดๆ ไม่เข้ากับตัวเองเลยนะ (หัวเราะ)
เรกะ : ฮ่าๆ แต่มือเบสทุกคนจะมีอิมเมจที่บิดเบือนเป็นปกติล่ะนะ
ซางะ : เอ่อออ.. นั่นน่ะสิ
เรกะ : แต่ซางะซังให้ความรู้สึกแบบกลางๆมากกว่านะ (หัวเราะ)
ผมน่ะเลือกเล่นเบสท่ามกลางเครื่องดนตรีอีกตั้งหลายชนิด บางทีก็แปลกใจตัวเอง “ทำไมถึงเลือกเล่นเบสเนี่ย?” ไม่เคยคิดแบบนั้นบ้างเหรอครับ?
ซางะ : อื้อ ก็จริงนะ มือเบสทุกคนที่ฉันเคยเจอ พวกเขาก็ดูต่างจากที่คิดทั้งนั้น ฉันก็พอเข้าใจพวกเขาแหละ มีผู้คนเยอะแยะที่มักถอยหลังไปก้าวนึง แล้วพอก้าวออกมาข้างหน้าอีกครั้ง ก็พร้อมจะทำทุกอย่างสุดความสามารถ! ถ้าจะเปรียบกับฟุตบอลก็ตำแหน่งกองกลาง ได้ทั้งตั้งรับ และบุก! จะทำแบบนั้นได้ต้องมีความอดทนสูงมากเลยนะ
-- อ่านะ มือเบสน่ะต้องคอยซัพพอร์ตเสมอ แต่พอถึงคราวบุก ก็ต้องโจมตีให้เต็มที่
ซางะ : ใช่ๆๆ แต่เรกะคุงเหมือนจะชอบบุกมากกว่านะ แล้วก็มีทักษะด้านดนตรีดีด้วย
เรกะ : อื้ม ผมชอบไปยืนหน้าๆเวทีน่ะ (หัวเราะ)
-- ส่วนมากจะเป็นมือกีต้าร์ที่ชอบทำแบบนั้นเนอะ เบสน่ะจะคอยซัพพอร์ตเพื่อผสานเสียงของเครื่องดนตรีอื่นๆ
อย่างอดทน
ซางะ : อืมๆ แต่วงของผมน่ะ เราจะช่วยกันและกันในการผสานเสียงของดนตรี ซึ่งมันเริ่มเปลี่ยนไปแล้วล่ะ พอถึงส่วนที่ของใครต้องเด่นขึ้นมา ก็ต้องเป็นตามนั้น แต่พอถึงคราวต้องถอยออกมาก็ต้องถอย ผมว่าเป็นแบบนั้นดีกว่านะ
เรกะ : ครับ Alice Nine เปลี่ยนไปมากจริงๆ เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ตอนที่ผมอยู่วงเก่า.. วงนั้นทุกคนจะชื่นชม The Yellow Monkey จนเราแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ Visual Kei เลย แต่พอผมตัดสินใจจะเล่นแนวนี้ร่วมกับ D=OUT วงแรกที่ได้รู้จัก และศึกษาเกี่ยวกับ Visual Kei ก็คือ Alice Nine ครับ Alice Nine เนี่ย เป็นอีกหนึ่งเสาหลักในวงการ Visual Kei ที่ผมรู้จักเลยล่ะ
ซางะ : จริงอ่า!? ขนาดนั้นเลยเร๊อะ!
เรกะ : ครับ
ซางะ : ฮืมมม~ แต่ตอนนั้น Alice
Nine ยังดูไม่ค่อยเป็นวงซะเท่าไหร่เลยนา ต้องตอนนี้สิถึงค่อยสมเป็นวงดนตรี เมื่อก่อนฉันว่า เราดูค่อนข้างหยิ่งๆน่ะ ไม่ค่อยแยแสสิ่งรอบตัวมากนัก แล้วยังต้องเมคอัพเยอะมาก (หัวเราะ)
แต่ที่จริงเราก็ไม่ได้หยิ่งหรอก จากใจเลยนะ.. ภาพลักษณ์ภายนอกกับตัวตนของพวกเราขัดแย้งกันสุดๆ ดังนั้นยิ่งเวลาผ่านไป.. ทั้งภาพลักษณ์ของวง
และตัวของเราเองก็ค่อยๆถูกปรับให้ตรงกับสิ่งที่เราเป็นจริงๆน่ะ
เรกะ : ครับ เป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะ งั้นคราวหน้าไปดื่มกันนะ แล้วก็หาเรื่องคุยกันเรื่อยๆ ชิลๆ!
ซางะ : ได้เลยๆ
เรกะ : ซางะซังบอกว่า อยากลองนัดรวมมือเบสทุกคนใน PS Company สินะ? เดี๋ยวจัดให้!
ซางะ : อ่า.. ตกลง! ฉันก็อยากลองเหมือนกัน คราวหน้าจัดมาเลย ..อ่อ แล้วก็ไปดื่มกันด้วยนะ
เรกะ : ได้ครับ! ผมจะลากไปด้วยแน่นอน!
ซางะ : ขอบใจนะ!
เรกะ : ครับ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ!
