Oricon - PSP 1800 : Vol.30 Yasuno（Kra）× Nao（Alice Nine）

บอกเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาดที่ชวนให้คิดถึงของพวกเขาทั้งคู่......

-- เอาล่ะ.. Free Talk ครั้งสุดท้ายแล้วววว  สนุกกันให้เต็มที่เล้ย! ถ้าวันนี้จบลงได้ด้วยดีก็จะยอดเยี่ยมมาก แต่ถ้าจบไม่ดีล่ะก็.. รับรองซวย

ยาสุโนะ : เดี๋ยวนะๆ คุณเป็นคนเขียนบทสัมภาษณ์ใช่มั้ย? (หัวเราะ) จู่ๆก็ผลักเรื่องน่ากังวลเข้าใส่หัวเลยเร๊อะ!? (หัวเราะ) แล้วอีกอย่างนะ.. วันนี้ฉันก็เป็นโฮสต์ด้วยไม่ใช่รึไงเล่า?

-- ใช่แล้ว.. อย่างที่นายพูดนั่นแหละ  ภาระทุกอย่างกองอยู่บนบ่าของโฮสต์เรียบร้อย 

ยาสุโนะ : เดี๋ยววววววสิ! ยังไงดีล่ะเนี่ยยย (หัวเราะ)

นาโอะ : ถึงจะฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่ข้างนอกยังร้อนอยู่เลยน๊า ตั้ง 30 องศาแหนะ  เพราะงั้นห้องนี้เลยเปิดแอร์ซะเย็นฉ่ำ แต่ตอนนี้มันชักจะหนาวเกินไปแล้ววว (←บ่นงึมงำคนเดียว)

-- ………………………………………。

นาโอะ : (มองไปรอบๆ) เห๊ะ? มีอะไรผิดปกติงั้นเหรออ?

ยาสุโนะ : มีอะไรผิดปกติงั้นเหรออ? ก็นายไงล่ะ (หัวเราะ) ฉันจะบอกว่า ไม่อยากให้บทสนทนาของเราในครั้งนี้เป็นเรื่องความบ้าคลั่งในกลองล่ะ

นาโอะ : ก็ได้ๆ (หัวเราะ)

ยาสุโนะ : โอเค งั้นพูดกันเรื่องความสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาดของฉันกับนาโอะละกัน  เห็นอย่างนี้ก็รู้จักกับนาโอะมา.. น่าจะสัก 15 ปีได้แล้วล่ะมั้ง?

นาโอะ : นานขนาดนั้นเลยเหรอออ? ก็คิดว่าไม่มากไปกว่านั้นหรอก แต่ก็คงไม่น้อยกว่า 10 ปีแหละน๊า

ยาสุโนะ : อื้ม  ตั้งแต่ก่อนที่จะมาเป็น Kra ซะอีก  ตอนนั้นอยู่กับวงเก่าที่ฟอร์มขึ้นตอนอยู่ที่นีกาตะน่ะ  ฉันกับนายคุยกันครั้งแรกน่าจะเป็นหลังจากซ้อมเสร็จที่ Nagoya Heartland

นาโอะ : อ้อๆ ตอนนั้นเราซ้อมด้วยกันด้วยนี่! ฉันก็ยังอยู่วงเก่าก่อนจะมาอยู่กับ Alice Nine

ยาสุโนะ : ใช่แล้วๆ  ตอนนั้นเราตื่นเต้นที่จะเล่าให้อีกฝ่ายฟังว่ามาเริ่มเล่นกลองเหมือนกันได้ยังไง  นี่เป็นสิ่งแรกที่เราคุยกันเลยนะ 

นาโอะ : ตอนที่นตตี้ [ ชื่อเล่นยาสุโนะค่ะ ] ช่วยขนเสื้อผ้า  ฉันก็คิดนะว่า โหววว เป็นคนดีจังแหะ แต่ช่วงนั้นพวกเรายังไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ Visual Kei มากนัก  ก็เลยมีเรื่องให้คุยให้เรียนรู้เยอะแยะไปหมด

ยาสุโนะ : อย่างงั้นเหรอ!? ช่วงนั้นเราก็คงเป็นแบบนั้นจริงๆแหละ (หัวเราะ) แล้วถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะมีวงอื่นสักเกือบ 10 คนได้มั้งมาซ้อมอยู่ใกล้ๆเราด้วยล่ะ  แต่ว่านะ.. ที่ฉันจำได้แม่นสุดก็เรื่องที่ Alice Nine เซ็นสัญญากับบริษัทปุ๊บ  สักพักนึงก็จัด PSC Tour ขึ้นครั้งแรกตอนปี 2005 ไงล่ะ    

นาโอะ : ใช่แล้วล่าาาาา~! เราเดินทางด้วยรถบัสแค่คันเดียงเองเน้อ.. อ๊ะ นึกออกแระ! วันนั้นเปิดไลฟ์ให้ดูด้วยนี่!  มันยังกะกำลังประชุมประเมินผลงานของวงอื่นๆเลยยยยอ่า  นั่นมันไม่ดีเลยน๊า ไม่ดีเลยเง้ออออ~ [รู้สึกว่าแอดจะแปลออกมาได้แบบ..นาโอะซังดูง้องแง้งไปม๊ายยยย ฮา]

ยาสุโนะ : ฮ่ะฮ่าๆๆ  เหมือนโดนลงโทษโดยการเปิดประจานให้เมมเบอร์วงอื่นดูเลยเน๊าะ (หัวเราะ)

นาโอะ : ช่ายๆ แต่ก็ต้องขอบคุณในเรื่องนั้นด้วยนะ  เพราะหลังจากนั้นนักร้องนำของเรา.. โชคุงน่ะ  เขาบอกว่า「 ได้คำแนะนำดีๆ จากยาสุโนะซังมาเยอะเลยล่ะ 」เลยทำให้ฉันคิดว่ารุ่นพี่ของเราเป็นมิตรมากเลยน๊าาาา

ยาสุโนะ : อาาา  เหมือนจะได้ยินนายพูดคล้ายๆแบบนั้นมารอบนึงแล้วนะ  แต่ก็เพราะทัวร์ครั้งนั้นเลยทำให้แต่ละวงสนิทกันมาขึ้นล่ะนะ

นาโอะ : ผ่านมาตั้ง 8 ปีแล้วเนอะ

ยาสุโนะ : อื้อ เป็นช่วงเวลาที่สนุกมากเลยล่ะ

นาโอะ : อ๊ะ! ฉันมีเรื่องเล่าสนุกๆ จากทัวร์ครั้งนั้นด้วยแหละ! ตอนนั้นฉันกับซางะพักอยู่ห้องเดียวกัน! แล้ววันรุ่งขี้นตอนที่กำลังรอรถบัสออกน่ะนะ  ก็มีคนขึ้นมาบอกว่า “มีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมในส่วน Paycard ที่ต้องชำระก่อน  จึงจะสามารถเช็คเอ้าท์ได้” ซึ่งนั่นมาจากห้องของฉันกับซางะเองล่ะ

-- Paycard งั้นเหรอ  นั่นมันใช้สำหรับจ่ายเงินเพิ่มเติมเพื่อดู Porn Film TV ไม่ใช่รึไง?

นาโอะ : ใช่ๆ (หัวเราะ) แต่ไม่ได้ใช้ดูแค่หนังโป๊ได้อย่างเดียวซะหน่อยยย  หนังทั่วๆไปก็มีนะ (หัวเราะ) แต่หนังโป๊น่ะคงทำให้เราคบค้าสมาคมกับคนอื่นได้มากกว่าสินะ (หัวเราะ) แต่ยังไงก็เหอะ  เขามองว่าฉันเป็นคนผิดคนเดียวอะดิ!  

-- ฮ่าๆๆ ถ้าให้เทียบซางะกับนาโอะล่ะก็..! นาโอะดูน่าสงสัยกว่าเยอะ (หัวเราะ)

นาโอะ : ก็จริงนะ! ซางะคุงแค่อยากดูหนังฝรั่ง แต่ฉันนี่แหละที่เป็นคนอยากแอบส่องหนังโป๊น่ะ  มันชักจะกลายเป็นการเล่าเรื่องน่าอายของตัวเองซะแล้วดิ (หัวเราะ) แล้วหลังจากนั้นก็มีคนตั้งชื่อเล่นให้ว่า “ Mr.Pay ” เวลาใครเรียกแบบนั้นนะ รู้สึกว่ามันเลวร้ายสุดๆ (หัวเราะ) ขนาดผ่านไป 3 ปีทุกคนก็ยังเรียก “ Mr.Pay ” อะ!

ยาสุโนะ : ฮ่าาาาๆๆ  ฉันก็มีเรื่องจะเล่าล่ะ (หัวเราะ) ขอนึกก่อนนะ  นั่นน่าจะเป็นตอนที่จัดทัวร์อีกครั้งน่ะ  มีวงอื่นๆอยู่บนรถบัสด้วยอีก 3 วง  เรื่องนี้เกี่ยวกับนาโอะนี่แหละ!  นาโอะนั่งถัดจากฉันกับซางะคุง  ตอนนั้นรู้สึกจะมีการเปลี่ยนรถบัสระหว่างทางไปไลฟ์เฮ้าส์ที่นาโกย่า  

ทันทีที่ทุกคนขึ้นรถแล้ว และรถบัสกำลังจะออก  สต๊าฟก็ขึ้นมาเช็คว่าขึ้นรถครบทุกคนรึเปล่า「 ทุกคนอยู่ครบนะ? 」แล้วซางะคุงก็ตอบว่า 「 ครับ! ครบทุกคนเลยครับ 」ฉันก็คิดว่า “ เห๊ะ? แล้วนาโอะล่ะ  เขาเปลี่ยนที่นั่งงั้นเหรอ? ” พอขับไปได้สักพักเราก็ติดไฟแดง  ตอนนั้นแหละที่ทุกคนรู้สึกว่า「 อ๊ะ  นาโอะซังไม่ได้อยู่บนรถ! 」(หัวเราะ) เราก็เลยย้อนกลับไปที่เดิม  แล้วก็เห็นนาโอะพยายามผลักผู้โดยสารคนอื่นๆที่กำลังรอรถบัสให้พ้นทาง  เพื่อมาขึ้นรถบัสของเราน่ะ (หัวเราะ)

-- ฮ่าๆๆๆ ซางะทำให้นายเกือบซวยซะแล้วล่ะ นาโอะ (หัวเราะ)

นาโอะ : ใช่เลย! (หัวเราะ) ใช่ที่สุดดดด!

-- หลังจากวันนี้ก็ต้องกลับไปเรียกนายว่า “ Mr.Pay ” ด้วยสินะ!

นาโอะ : อย่าน๊า! (หัวเราะ) อีกอย่างนึง.. แฟนคลับของฉันก็คงจะคิดประมาณว่า「 นาโอะซังเปรียบเหมือนเทวดาตัวน้อย  เขาไม่มีทางดูหนังโป๊หรอก! 」

-- (บรรยากาศเงียบกริบบบบบ)

ยาสุโนะ : อะไรเนี่ย!? บรรยากาศแบบนี้มันคืออะไร! (หัวเราะ)

นาโอะ : กร๊ากกกกกก (หัวเราะเสียงดังลั่น) [ นึกถึงเสียงหัวเราะแหลมปรี๊ดของนาโอะซังในนิโกะเลยล่ะเคอะ XD ]

-- เล่าความลับของแต่ละคนอีกเยอะๆเลยนะ

นาโอะ : ความลับเหรอออ? นั่นสิน๊า... อ้ะ นั่นไงๆ  เก้าอี้นั่งตีกลองของนตตี้   มันสูงเหมือนเก้าอี้ High Chair เลยล่ะ! โคตรรรรรรรสูง!  ฉันขึ้นไปนั่งแล้วเท้าแตะไม่ถึงพื้นเลย

ยาสุโนะ : ก็ฉันชอบเวลาตีแล้วกลองมันอยู่ต่ำกว่าเก้าอี้นะสิ

นาโอะ : สไตล์การตีกลองของนตตี้นี่มันเฉพาะตัวจริงๆนะ  แหวกแนวสุดๆ 

งานอดิเรกชวนทึ่งของนาโอะ......ตั้งแต่งานสวนครัวไปจนถึงทำอาหารกินเอง!

-- รู้สึกเหมือนเบสดรัม [ Bass Drum : กลองใหญ่ ] ของนาโอะจะใหญ่กว่าของนตตี้อีกเนอะ

ยาสุโนะ : มันก็ใหญ่เท่ากันแหละ แต่เราเซ็ตตำแหน่งกลองไม่เหมือนกัน  อย่างของฉันจะเซ็ตกลองสูงๆ ส่วนนาโอะจะเซ็ตต่ำกว่าของฉันน่ะ

นาโอะ : ช่ายๆ เพราะงั้นกลองของฉันเลยดูใหญ่กว่าไง!

ยาสุโนะ : อื้อ แถมฉันยังเซ็ตกลองอันอื่นๆ ให้สูงกว่าเบสดรัมแบบสูงสุดเลยด้วย  มันเลยยิ่งทำให้เบสดรัมของฉันดูเล็กกว่าความเป็นจริงน่ะ

นาโอะ : อ้อ! อย่างงี้นี่เอง แต่ว่า.. สำหรับมือกลองแล้ว  การเซ็ตกลองตามสไตล์ของตัวเองและความชอบส่วนตัวเนี่ย-- ฉันว่านตตี้ดูเอาแต่ใจชะมัดเลยแฮะ (หัวเราะ) แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาทำแบบนั้นเพราะอยากให้มันเป็นแฟชั่นหรอกนะ เขาแค่เซ็ตทุกอย่างตามความรู้สึกของเขาน่ะ  จริงๆแล้วคุณจะเซ็ตมันให้เป็นแบบไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ

ยาสุโนะ : อ่า นั่นสินะ  ฉันเคยไปนั่งตรงกลองชุดของนายแล้วคิดว่า กลองของนาโอะเนี่ย เซ็ตขึ้นมาเพื่อเพลงร็อคชัดๆ! ฉันว่าเขาเป็นคนที่จริงจังมากๆ และไม่คิดว่าเคยรู้จักใครที่ซ้อมหนักเท่าเขามาก่อน  เมื่อก่อนเขาใช้เวลาอยู่ในห้องซ้อมนานกว่า

นักดนตรีคนอื่นๆซะอีก!

นาโอะ : อื้อ! ใช่แล้วๆ  ฉันไปถึงห้องซ้อมประมาณเที่ยงๆ แล้วจะไม่ยอมกลับบ้านจนกว่าจะเที่ยงคืน บางวันก็ซ้อมยาวไปถึงตีหนึ่ง ตีสอง ตีสามแหน่ะ  หลังจากนั้นก็จะดู DVD สอนตีกลองอีก ดูเสร็จก็มานั่งทบทวนโน๊ตเพลงต่างๆ  แล้วถึงค่อยเข้านอน  พอวันรุ่งขึ้นก็จะรีบมาซ้อมอีก  ซ้อม ซ้อม ซ้อม.. ในใจฉันคิดตลอดเลยนะว่า ตัวเองเริ่มหัดเล่นช้ากว่าคนอื่น  เพราะงั้นต้องทุ่มเททุกอย่างที่มีลงไปในการซึกซ้อม

ยาสุโนะ : จริงดิ? ฉันคิดว่ามันเป็นนิสัยของนายซะอีก

นาโอะ : เปล่าเลย แต่ฉันก็พยายามอย่างหนักจริงๆนะ

ยาสุโนะ : สุดยอดเลยแฮะ...ที่ได้ใช้เวลาว่างร่วมกับนายและได้นั่งคุยเรื่องต่างๆแบบที่ไม่เคยมีโอกาสทำมาก่อน

-- พวกคุณไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันเลยเหรอ?

ยาสุโนะ : ไม่เคยอะ

นาโอะ : ฉันไม่เคยคิดจะออกไปช้อปปิ้งข้างนอกหรอก! ช้อปออนไลน์ตลอดอะ

ยาสุโนะ : จริงดิ๊?!

นาโอะ : อื้อ (หัวเราะ)  เมื่อเช้าก็เพิ่งสั่งฟูกไป (หัวเราะ)  แล้วก็-- แล้วก็-- วัตถุดิบเพื่อทำอาหาร  และ-- และ-- เวลาสั่งของก็ต้องนัดวันรับใช่มั้ยล่ะ?  ตอนนี้คนส่งของที่มากดออดประตูก็เป็นเหมือนนาฬิกาปลุกไปเลยล่ะ! (หัวเราะ)

ยาสุโนะ : ฮ่าๆๆ อย่ายัดเยียดให้เขาเป็นนาฬิกาปลุกของนายดิ! (หัวเราะ) ว่าแต่นายสั่งวัตถุดิบอะไรมาอะ?

นาโอะ : หมูหมักมิโซะบรรจุถุงสูญญากาศ กับ ปลาแมคเคอเรลน่ะ! (หัวเราะ)

-- ไม่มีผักเลยเหรอ?

นาโอะ : ถ้าเป็นผักจะออกไปซื้อที่ร้านผักใกล้ๆน่ะ (หัวเราะ) อ่ะ แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ปลูกกินเอง!

ยาสุโนะ : ห๊ะ!? ผักอะนะ!? เห้ย! ปลูกเองจริงดิ!

-- เอ้อ! คุ้นๆ ว่านายเคยเล่าให้ฟังว่าเช่าที่เพื่อเอาไปปลูกอะไรสักอย่างสินะ!

ยาสุโนะ : ห๊า? ถึงกับเช่าที่เลยเนี่ยนะ!?

นาโอะ : อื้อ ใช่แล้วล่ะ (หัวเราะ) ฉันเช่าที่ส่วนหนึ่งของสวนผัก เพื่อปลูกผักส่วนตัว! ตอนแรกก็เริ่มปลูกที่ระเบียงก่อน  จากนั้นจึงเปลี่ยนไปปลูกในสวนน่ะ (หัวเราะ)

ยาสุโนะ : แล้วยังปลูกอยู่มั้ย?

นาโอะ : ตอนนี้ไม่ได้ปลูกแล้วอะ แต่คิดว่าถ้ามีเวลาว่าง ก็อยากจะปลูกอีก!

ยาสุโนะ : งั้น... ถ้านายจะกลับไปปลูกอีกล่ะก็-- อยากได้คำแนะนำจากลูกชาวสวนอย่างฉันมั้ยล่ะ?

นาโอะ : เอ๊ะ!? จริงดิ! อยากได้สิ อยากได้!

ยาสุโนะ : นายไม่รู้ล่ะสิ.. ว่าฉันเป็นลูกเจ้าของฟาร์มหัวหอมที่อาวาจิเชียวนะ (หัวเราะ)

นาโอะ : เจ๋งสุดๆไปเลยยย~ แต่ว่า...ผักที่ฉันปลูกก็อร่อยมากๆอยู่แล้วนะ!

ยาสุโนะ : นายปลูกอะไรล่ะ?

นาโอะ : มะเขือยาวไงล่ะ! งื้อออ-- มันอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อเลยอะ! พอเก็บมาปุ๊บก็ย่างกินปั๊บ อร่อยสุดยอดดดด!

-- แล้วเวลามีซ้อมหรืออยู่ในช่วงไลฟ์ทัวร์  นายเอาเวลาที่ไหนไปดูแลมันล่ะ?

นาโอะ : อ้อ! ถ้าตอนกลางวันไปดูแลไม่ได้  กลางคืนก็จะแวะไปใส่ปุ๋ยน่ะ.. แถมเคยโดนชาวสวนแจ้งตำรวจเพราะคิดว่าเป็นพวกน่าสงสัยด้วยนะ (หัวเราะ)

ยาสุโนะ : ฮ่าๆๆ  พวกเขาคิดว่านายจะไปขโมยผักงั้นเหรอ? (หัวเราะ) แล้วปลูกผักอย่างอื่นอีกป่ะ?

นาโอะ : หืมม-- ปลูกมะเขือเทศอีกมั้ง  แล้วก็มีโหระพากับผักกาดหอมด้วย  ฉันปลูกตั้งหลายอย่างแหนะ

ยาสุโนะ : สุดยอดดด (พูดแบบชื่นชมสุดๆ) ว่าแต่.. อะไรทำให้นายอยากปลูกผักล่ะ?

นาโอะ : การอยู่ในโลกปัจจุบันที่ทุกอย่างแสนสะดวกสบาย  มันทำให้ฉันคิดถึงจุดเริ่มต้น! ฉันจึงอยากรู้สึกสนุกกับชีวิต

ให้มากกว่านี้! นี่แหละเหตุผล

ยาสุโนะ : เดี๋ยวนะ  นาโอะ ..เมื่อกี้นายเพิ่งบอกว่า ตัวเองช้อปปิ้งออนไลน์ตลอดเลยนะ-- มันขัดแย้งกันเองแล้วเว้ย?!

นาโอะ : ฮ่าๆๆ ก็นิดนึงน่า (หัวเราะ)

ยาสุโนะ : แล้วช่วงนี้มีอะไรที่สนใจเป็นพิเศษอยู่อีกม่ะ?

นาโอะ : ช่วงนี้! มีสิ มีอยู่แล้ว!

ยาสุโนะ : อะไรล่ะ? บอกมาซิ (หัวเราะ)

นาโอะ : นิทามาโกะไงล่ะ!  [ ไข่ที่ต้มในซอสถั่วเหลืองหมัก ]

ยาสุโนะ : นิทามาโกะเนี่ยนะ?!

นาโอะ : อื้อๆ (หัวเราะ)  ชอบถึงขั้นลองทำกินเองเลยนะ! (หัวเราะ)  มันอร่อยมากๆเลยน๊า! ถึงจะใช้เวลาทำนานหน่อย แต่พอได้ลองทำดู.. มันก็สนุกสุดๆไปเล้ย!

-- ของกินอร่อยๆ นี่แหละสุดยอดที่สุด!

ยาสุโนะ : เคล็ดลับคือต้องต้มให้ไข่แดงเป็นยางมะตูมอยู่นะ!

นาโอะ : ใช่ๆ!  ต้องต้มจนไข่ขาวเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆด้วย!

-- แล้วต้องทำยังไงอะ?

นาโอะ : ความลับ (หัวเราะ) นี่มันเป็นความลับทางการค้าเลยนะ! หลายวันมานี้ฉันต้มกินบ่อยมากๆ ..มันต้องใช้ความอดทนค่อนข้างสูง และผลของความพยายามมันก็อร่อยมากกกก

ยาสุโนะ : เฮ้อ.. นาโอะนายนี่แปลกคนชะมัด (หัวเราะ)  นอกจากนายจะเป็นมือกลองวงร็อค  นายก็ยังปลูกผัก 

และต้มนิทามาโกะ...

นาโอะ : แค่เวลาว่างน่ะ  เวลาว่าง (หัวเราะ)

-- สำหรับบางคน.. เวลาว่างๆ อาจทำให้รู้สึกอ่อนแอได้เลยนะ  ใช่มั้ยล่ะ? (หัวเราะ)

ยาสุโนะ : ก็จริงแฮะ (หัวเราะ)  ฉันยังอยากคุยเรื่องสนุกๆกับนายอีกนะนาโอะ (หัวเราะ)

-- งั้นว่างๆ ก็ชวนกันไปดื่มเลยเป็นไง?

ยาสุโนะ : นั่นสินะ  เรายังไม่เคยไปดื่มด้วยกันเลย

นาโอะ : ครับผม  ชวนไปได้เลยครับ!

ยาสุโนะ : จริงๆแล้ว... เมื่อก่อนก็เคยไปดื่มในปาร์ตี้ที่นาโอะเป็นเจ้ามือด้วยครั้งนึงล่ะ

นาโอะ : อะ  จริงด้วยๆ วันนั้นนายก็ไปนี่นา!

ยาสุโนะ : ฉันคุ้นๆว่า นายเป็นพวกเมา แล้วชอบร้องไห้สินะ (หัวเราะ)

นาโอะ : ฮ่ะ ฮ่าๆๆ ฉันคงร้องไห้จริงๆล่ะมั้ง! (หัวเราะ)  ไว้หาเวลาว่างไปดื่มด้วยกันอีกนะ (หัวเราะ)

ยาสุโนะ : แน่นอน  หลังจาก 30 นาทีนี้ไปก็อยู่คุยกันต่อก่อนนะ (หัวเราะ)  มาพูดพล่ามเรื่องกลองอย่างบ้าคลั่งกันเถอะ!

นาโอะ : ได้เล้ย!  ฉันกำลังรออยู่เชียวล่ะ!